Piszę tutaj, bo już sama nie wiem co robić i może ktoś miał podobną sytuację.

Jestem po ślubie od 8 lat, mamy z mężem dwoje dzieci (5 i 9 lat). Ostatni rok to była dla mnie męczarnia – przestaliśmy ze sobą rozmawiać, wszystko kończy się kłótnią. Mąż praktycznie cały czas siedzi w pracy albo u kolegów, wraca późno, często po alkoholu. Kiedy próbuję z nim porozmawiać o naszych problemach, mówi, że przesadzam i że „każdy ma gorsze momenty”.

Pół roku temu chciałam złożyć pozew o rozwód, ale dałam się przekonać rodzinie, żeby „jeszcze spróbować dla dzieci”. Niestety nic się nie zmieniło – dalej jesteśmy jak współlokatorzy, nie ma między nami żadnych uczuć. Nie współżyjemy od ponad roku, śpimy osobno, a o wspólnych planach nawet nie ma mowy.

Ostatnio powiedziałam mu, że chcę się rozwieść, ale on twierdzi, że nie da mi rozwodu, bo „nie ma powodu” i że „rodzina to świętość”. Boję się, że w sądzie będzie udawał, że wszystko jest w porządku, tylko ja „mam jakieś fanaberie”.

Czy w takiej sytuacji mam w ogóle szansę na rozwód bez jego zgody? Czy fakt, że nie ma zdrady, a tylko rozpad uczucia i wspólnego pożycia, wystarczy dla sądu?